Ooit gebeurt het ons allemaal, we maken dan onze laatste rit. Voor velen een tot op de laatste minuut een geregisseerde happening. Voor mij niet, ik heb maar 1 wens en dat is dat ik niet in een Amerikaanse auto wordt vervoerd.
Maar goed, vandaag hebben we bij Garage 80 ook een laatste rit. En daar waar het voor familie en vrienden van een overleden persoon vaak ook ongeloof is, van het gene wat is gebeurt, is dat bij een BX of welke Citroen ook maar, vaak ook zo. Als we dan foto's posten op Facebook van een BX die helemaal kaal is gehaald en naar de sloper gaat zijn er altijd wel wat bijzondere reacties. Via de mail, reactie op het topic of via de PM krijgen we wel eens te maken met emotie. Met vragen of ze niet te redden was? Waar ons verstand zit! Jullie zijn geen liefhebbers maar gewoon op geld uit! Of gewoon, zonde! Maar goed, dat snappen we wel. Afscheid is nooit leuk! Iedereen weet het echt wel, het gebeurt ons allemaal.
Vroeg of laat gaat alles en iedereen een keer en als je dan lekker op je nieuwskanaal, Facebook scrolt zie je een BX opgehaald worden door een sloper. Ja dan schrik je even. Snappen we echt wel. En als je schrikt dan laat je, je emotie even gaan. Is heel normaal toch? Bij ambulancebroeders gebeurt dit toch ook? Pietje valt met de fiets je belt de ziekenauto, je weet niet wat je moet en in blinde paniek sla je de ramen uit de ambulance, zodat Pietje makkelijker ingeladen kan worden. Scheld je zo hard mogelijk om de helpende hand ook een beetje te helpen door ze aan te moedigen. En dat je dan iets roept wat niet in de dikke van Dale staat is dan emotie van het moment. En die broeder is geen echte tyfusleier natuurlijk. Dat zeg je gewoon om je woorden kracht bij te zetten en die ambulance medewerker is er voor getraind. Heel normaal. Dus dat mensen wat teleurgesteld zijn als een BX gesloopt is snappen we wel en de inhoud van de mails, PM-en lachen Emiel en ik wel weer weg. Zijn we voor getraind.
Maar goed terug naar de BX in kwestie. Wat overblijft is een stapel onderdelen en als we dan weer iemand blij maken met een vervangende rempomp, stuurwiel of dashboardkastje is de negatieve emotie ook wel weer weg. Dan gaat het van vuile slopers! Jullie maken mijn hobby kapot! Naar, wat gaaf mijn BX remt weer!! Mijn dashboardkastje kan weer open!! Bedankt Garage 80!! Jullie zijn toppers!! Helden! Niet alleen heel knap, maar ook zo nobel! Als ik ooit een zoon krijg noemen we hem Emiel Peter de Boer!! Nou en daar doen we het voor. We vergeten het verhaal na het slopen wel als weer iemand zijn nieuwe tattoo met onze gezichten laat zien. Met leuke oplossingen ook voor Emiel zijn baard. Gewoon leuk.
Toch staan we even stil bij het naderende afscheid en daarom een korte afscheidsrede.
Lieve BX
Vandaag is het zover, we moeten je vanaf nu echt missen. Straks draaien we nog even La montagne van Jean Ferrat, je lievelingslied. Over de bergen in de Ardeche, daar waar je graag reed.
Na dik 365 duizend kilometer was het klaar. Je achterwielen staan scheef, her en der wel een roestplekje te vinden. Eigenlijk een gatenkaas, maar ja dit is niet respectvol. Uit de veren komen ging niet zonder luid geratel meer en je motor had ook een storing. Je was op en hebt het goed gehad.
Geloof had je niet! Je hebt de periode 1998 2010 nog meegemaakt en dat heeft je doen twijfelen. In die tijd werden hele BX stammen zo naar de sloop gebracht en de zelfde dag nog platgedrukt of werden opgestapeld in afwachting van de pers. Slopers reden met de heftruck langs de BX-en om ze te pesten. Wie werd er gehaald? Oh nee, ze hebben een Cannes te pakken!! Er was zelfs een anti BX club!! Niemand was te vertrouwen en soms werden BX-en verraden. "Psst, achterin de boerenschuur staan BX-en" En dezelfde dag werden ze opgehaald. Ja, dat was een moeilijke tijd voor de BX, daar kwam geen almachtige BX aan te pas. Jij zat er midden in, jij hebt het meegemaakt en hebt het gezien en gehoord over de transporten van BX-en naar die terreinen waar ze gevangen werden gehouden omdat ze BX waren. Jij hebt het overleefd en nu mag jij verder gaan in andere BX-en.
Je bent een onderdeel geworden van de goede BX tijd en met jouw onderdeel blijven ze langer bestaan. We hadden John Smit al gevraagd voor je laatste rit, dat wilde je niet. Bescheiden als je bent, wilde je het stil houden. Alleen een leuke blog met wat sarcasme, dat wilde je wel. Hield je laatste eigenaar, Michiel, ook van en dat deed je altijd goed. En zonde!! Nee zonde vind je het niet. Zonde is dat een BX vol met onderdelen plat wordt gedrukt.
Rust zacht lieve BX.
Binnenkort komen dus de achterbollen aan de beurt, de octopus en zo nu en dan laat ze wel eens een heeeeeel klein blauw pufje los uit de uitlaat als ze koud is. Kijken of ik daar ook wat mee ga doen. Eerst maar weer eens lekker rijden.
