Te gast in Frankrijk

Ik sta in een supermarkt. Mijn kar zit vol met bijzondere en vooral ook lekkere dingen. Voor mij staat een man die zich niet geheel lijkt te vermaken. In ieder geval niet zoals ik dat doe. Ik heb vaak een soort Ned Flanders achtige smile op mijn gezicht hier. De man zijn zonnebril doet suggereren dat op de racefiets is of iets anders snels. De cassiere wenst de man een goedendag maar helaas de man doet geen enkele moeite ook maar naar de mevrouw te kijken. Als er dan verteld wordt wat hij moet betalen houdt hij zijn bankpas omhoog als teken dat hij wil pinnen en kijkt naar de lopende band en vervolgens het pinapparaat. De kassamedewerker wenst hem nog een goeie dag, houdt de kassabon omhoog, maar tevergeefs. De meneer in kwestie is al weg. Zonder enige vorm van communicatie staat hij al bij de deur. Apart? Nee hoor het is schering en inslag bij de Franse supermarkten in de zomer. Of er wordt gewoon stug Engels gesproken onder het mom, dat kent iedereen toch anders pas je, je maar aan, aan mij. Ik schaam me dan altijd een beetje voor mijn landgenoten. Ik ga ook niet Fries praten tegen een ras Amsterdammer? Nee dan ben ik de gebeten hond. En dan vindt iedereen dat logisch, ik ook.

De mevrouw achter de kassa kijkt mij aan, heeft mij al als Nederlander bestempeld en dus zegt ze maar niks meer. Ik schaam me nog steeds een beetje en begin met een vriendelijke "Bonjour madame." En als ze dan alles heeft gescand verteld ze me wat ik moet betalen kijk ik alsof ik het begrijp, want de getallen volg ik maar lastig. Op mijn beste Frans zeg ik dan dat ik met mijn bankpas wil betalen en dan de bijna standaard "au revoir madame, bonne journee." Gewoon omdat het toch een beetje zo hoort. Ik ben te gast en gedraag me dan zoveel mogelijk zo. Als ik bij iemand op bezoek kom groet ik toch ook? Als iemand vraagt wat ik dan wil drinken wijs ik toch ook niet naar de koffiepot en kijk naar de grond? En loop je toch ook niet weg zonder te groeten? Dat is toch raar? Je hebt toch ene vorm van fatsoen geleerd?

Ben ik de perfecte gast dan? Nee joh! bij lange na niet. Fransen kunnen zich heel goed aan mij irriteren. Alles wat Citroen en oud is moet op de foto en soms op wat lastige manier. Zo kwam ik in het plaatsje Vogue een witte BX tegen, bij iemand in de tuin. Op het eerste oog nog een heel erg nette en elke keer als ik er langs reed reed ik wat langzamer. Zo probeerde mijn vrouw er een foto van te maken, want stoppen daar was niet heel handig. Niet elke Fransman vond dat langzame rijden van mij leuk natuurlijk. Na een paar keer moest ik toch stoppen en staat mijn auto op een plek waar het eigenlijk niet mag of netjes is. Maar ja deze BX moest ik op de foto hebben. Voor mezelf, maar ook voor onze Facebook pagina. Het is een BX die moet op de foto. Bij iemand voor de garage deur de auto neergezet dat moest wel, want ja er was geen andere plek. Toch is de foto gelukt en even denk ik "Wat zou ik er van vinden als iemand een foto neemt van mijn tuin?" En de laatste keer dat er een auto voor mijn garagedeur stond was ik ook not amused. Een paar dagen later zie ik, in mijn ooghoeken, iets wat op een SM leek, dus plat op de rem, eerste rechts, dan weer rechts. Sluipdoor kruipdoor smalle straatjes en ja hoor, het is een SM. Auto gestopt, maar helaas wel een boze blik moeten ontvangen van een boze mevrouw. Of toch nog via een andere route terug naar de camping, zie ik een rijtje BX-en staan bij iemand op het erf. Wat moet je dan als Garage80 eigenaar? Juist! keren en terug. Het weggetje was net wat te smal en de Franse meneer die er stond keer wat raar, maar ja het moet echt even op de foto. Ik zette mijn auto op zijn erf en loop er ook gewoon op.

Dus nee, echt perfect als gast ben ik dan niet. Dus via deze weg, aan alle Fransen. Mijn oprechte excuses, dat mijn C5 op een plek stond waar het niet mocht, dat u moest wachten omdat ik midden op de weg stond, dat ik even op uw terrein stond, even moest keren wanneer het net niet echt kon, ik even langzaam reed terwijl u achter me reed of drie keer langs uw garage reed. Voor die ene foto. Sorry, sorry, sorry! Ik kan alleen niet beloven dat ik het nooooooit meer zal doen, want de volgende keer doe ik het weer als ik in Frankrijk ben. Uw autogeschiedenis is gewoon erg mooi. Daarom probeer ik het iets goed te maken door met u en de uwen te praten in uw taal, ook al zeg ik vaak "je parle un tre petit peu français" Ik probeer het wel. Oh ja en ook voor de zonnebril man wil ik sorry zeggen, hij zal het noooooit meer doen ;-)

WWW.GARAGE80.NL